چت روم

جان لمبرت گروگان سابق امریکایی در تسخیر لانه جاسوسی امریکا در ایران و رئیس میز ایران در وزارت خارجه امریکا و کسی که از او بعنوان مبتکر ارسال دو نامه ازسوی اوباما برای رهبر معظم انقلاب اسلامی معرفی شده و در بین دیپلمات‌های وزارت‌خارجه امريكا به‌عنوان دوستدار ایران محسوب می‌شد، استعفا داده و قرار است فيلو ديبلي جايگزين او شود.

به گزارش رجانيوز، لمبرت قصد دارد به تدريس در دانشگاه محل خدمت خود بازگردد و از ریاست میز ایران در وزارت امورخارجه استعفا دهد. با كناره‌گيري لمبرت، راه براي استقرار نيروهاي تندروتر مورد تمايل هيلاري كلينتون در مراكز تصميم‌ساز وزارت امورخارجه هموارتر شود.

فیلو دیبلی (Philo Dibble) جايگزين لمبرت در ميز ايران، عضو ارشد وزارت خارجه امریکا است که در ماه مارس 2005 به‌عنوان معاون دستیار وزیر امور خارجه در دفتر امور بین الملل سازمان(یو) در ایران منصوب شد.

او قبلا به عنوان دستیار وزیر امور خارجه فعاليت کرده و معاون در امور شرق نزدیک (NEA) از سال 2003 تا سال 2005 است. ديبلي به‌عنوان معاون در دمشق پايتخت سوریه طي سال‌هاي 2001تا 2003مأموريت داشته است. او سایر وظايف خارج از امریکا را شامل تور در عربستان سعودی، لبنان، تونس، ایتالیا و پاکستان گذرانده و به‌عنوان مدیر دفتر شمال خلیج فارس، معاون مدیر دفتر امور مصر و شمال آفریقا، دستیار ویژه دفتر معاون وزیر خارجه در امور اقتصادی، بازرگانی و امور کشاورزی، اقتصاد مالی، دفتر اقتصادی و کسب و کار و افسر میز لبنان در وزارت خارجه امریکا بوده است.

وی فارغ التحصیل کالج سنت جانز ، آناپولیس مریلند و دارای مدرک کارشناسی ارشد از دانشگاه جانز هاپکینز است. ديبلي، تجربيات و نوع نگاهي را كه لمبرت به ایران داشت، در اختیار ندارد.

البته امریکايی‌ها معتقدند امثال جان لمبرت را در میان دیپلمات‌های خود به تعداد زیادی در اختیار دارند اما می توان گفت که تعلقات جان لمبرت به ایران به‌دليل ازدواج با همسر ایرانی، تسلط بر زبان فارسي و تا اندازه ای شناخت بیشتر از تاریخ و تمدن پرافتخار ایرانی، وجه تمایز او با دیپلمات‌های دیگر در بدنه وزارت خارجه امریکا است.

لمبرت كه متولد واشنگتن دی سی و داراي دكترا در تاریخ و مطالعات خاورمیانه از دانشگاه هاروارد است، از روز اول انتصابش به ریاست میز ایران برای باز کردن باب گفت‌وگوي مستقیم با ایران تلاش‌هايي كرد.

وی در سال 1341 برای اولین بار همراه والدینش که در USAID (دفتر کمک های اقتصادی آمریکا در ایران) مشغول به کار بودند به ایران سفر کرد. پیش از استخدام در وزارت خارجه بین سال‌های 1343 تا 1345 به‌عنوان داوطلب با تیپ صلح (Peace Corps) به ایران بازگشت و دردبیرستان ها و دانشگاه شیراز (1348 تا )1351 به تدریس زبان انگلیسی مشغول بود. وی فارسی روان را از همسر ايراني خود آموخته است.

لمبرت در 1351 به وزارت خارجه آمریکا پیوست. مأموریت های خارجی وی شامل الجزایر، جیبوتی، ایران، عربستان سعودی و امارات متحد عربی و تونس بوده است. از 2002تا 2003 سفیر آمریکا در جمهوری موریتانی بود. در آوریل 2003 همزمان که این پست سفارت را برعهده داشت، از اولین مقامات غیرنظامی بود که به‎منظور برنامه ریزی براي بازسازی و کمک های انسانی به بغداد سفر کرد. وی در سال 2000 معاون اداره هماهنگی ضد تروریسم در وزارت خارجه بود و با درجه مشاور وزیر بازنشسته شد.

او از 1981 در آکادمی دریایی آمریکا و دانشگاه هاروارد در رشته های علوم سیاسی و روابط بین الملل مشغول بود. مدتی ریاست انستیتوی زبان های وزارت خارجه را برعهده داشت و در تابستان 2006 به‌عنوان استاد عالی‌رتبه روابط بین الملل آکادمی دریایی آمریکا شناخته شد.

در سال 1979 تنها 12 هفته پیش از اشغال سفارت آمریکا در تهران، به‌عنوان کارمند سرویس خارجی در سفارت آمریکا در تهران مشغول به کار شد. وی 444 روز بعد از 13 آبان 58، همراه دیگر گروگان ها آزاد شد و در مورد دگرگونی که این تجربه در وی ایجاد کرد گفته است: "تصور می کنم، درک تازه ای از حرفه خود؛ دیپلماسی پیدا کردم. این ایده که چگونه می توان مشکلات بین کشورها و مردم را حل کرد؟

وی همچنین يادآور شد که درمورد انقلاب اسلامی سال 1979 اشتباه کرده است و اظهار داشت: "می پذیرم برداشت من از آن و جهتی را که بدان سو می رفت؛ مانند خشونت و تعصب از ابتدا اشتباه بود. همچنين انتظار نداشتم که اختلاف و فاصله ما و ایرانیان بدین درازا بکشد.

لمبرت تا انتصابش به‌عنوان معاون مدیرکل و مسئول میز ایران (در نوامبر 2009) یکی از اعضای هیأت شورای ملی ایرانی- امریکایی بود. در همان ماه بر اساس گزارش الی لیک گزارشگر امنیت ملی از واشنگتن تایمز مبنی بر اینکه شورای ملی ایرانی- امریکایی به‌عنوان یک موسسه آموزشی ثبت شده و ممکن است برخلاف قانون فدرال به‌عنوان لابی خارجی فعالیت کند، این شورا زیر سوال رفت.

به‌دلیل این نظریه درمورد حمایت شورا از سیاست های دولت ایران، برخی مفسرین سیاسی در انتخاب لمبرت به سمت مسئول میز ایران شک داشتند و ايرادهايي گرفتند. اد لاسکی از آمریکن تینکر گفت به‌دلیل همکاری لمبرت با شورا، وی نمی تواند در مسائل ایران بی‌طرف باشد. مایکل گلدفارب نیز در ویکلی استاندارد به ملاقات جان لمبرت با جواد ظریف (سفیر وقت ایران در سازمان ملل) اشاره كرد که پس از آن، لمبرت در نامه تشکر خود به تریتا پارسی رئیس شورا، آن ملاقات را بسیار مفید تلقی می کند.

با اين حال، الکس مسی در نشریه اسپکتکتور طی مقاله‌ای این منطق را که شورا طرفدار دولت ایران است و همچنین دلایل مفسرین برای مخالفت با پست لیمبرت و این شورا را رد کرده بود.